mieć stosunki

См. также в других словарях:

• stosunki — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. stosunkików {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ogół warunków, okoliczności wpływających na życie człowieka; sytuacja, położenie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stosunki społeczne,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• stosunek — m III, D. stosuneknku, N. stosuneknkiem; lm M. stosuneknki 1. «zależność, związek między różnymi rzeczami, osobami, pojęciami itp., zestawionymi ze sobą; relacja, proporcja» Stosunek ilościowy. Stosunek równości. Stosunek pokrewieństwa,… …   Słownik języka polskiego

• chód — m IV, D. chodu, Ms. chodzie 1. lm M. chody zwykle w lp «stawianie kroków, chodzenie, stąpanie; sposób chodzenia» Chód powolny, prędki, szybki, równy, chwiejny, niepewny, żołnierski. Chód konia. Mieć ciężki, lekki chód. ◊ Kaczy a. kaczkowaty chód… …   Słownik języka polskiego

• obcować — ndk IV, obcowaćcuję, obcowaćcujesz, obcowaćcuj, obcowaćował 1. «być z kimś (czymś) w bliskim kontakcie, utrzymywać z kimś żywe stosunki towarzyskie; przebywać, przestawać z kimś, z czymś, współżyć z kimś» Obcować z ludźmi. Obcować z przyrodą. 2.… …   Słownik języka polskiego

• prawo — I n III, Ms. prawowie; lm D. praw 1. zwykle blm «ogół przepisów, norm prawnych regulujących stosunki między ludźmi danej społeczności, określających zasady ich postępowania lub zawierających zakazy, których naruszenie zagrożone jest karą;… …   Słownik języka polskiego

• być — ndk jestem, jesteś, są, będę, będziesz, będą, bądź, był I w funkcji samodzielnej «zajmować pewne miejsce w rzeczywistości» 1. «mieć byt, istnieć, żyć» Cichy, jakby go nie było. Pomnik jest do dzisiaj. Nie było cię jeszcze na świecie. Był sobie… …   Słownik języka polskiego

• stosunek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. stosuneknku {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zależność, związek między rzeczami, osobami, pojęciami, wielkościami itp., zestawionymi ze sobą; relacja, proporcja : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• życie — n I, blm 1. «stan organizmu polegający na nieprzerwanym ciągu biochemicznych procesów przemiany materii i energii, związanych z wymianą materii i energii z otoczeniem, charakteryzujący się tym, że organizm odżywia się, oddycha, wydala zbędne… …   Słownik języka polskiego

• chody — 1. Mieć chody «bardzo szybko chodzić»: Ale masz chody, poczekaj, nie wyrabiam. Roz bezp 1998. 2. Mieć gdzieś chody «mieć gdzieś stosunki, protekcję, znajomości, wpływy»: Miał takie chody w KC, że nie musiał trwożyć się o siebie. T. Kwiatkowski,… …   Słownik frazeologiczny

• spać — ndk, śpię, śpisz, śpij, spał «być pogrążonym we śnie» Spać lekko, mocno, głęboko, smacznie. Spać twardym, ciężkim, kamiennym snem. Spać na wznak, na boku. Spać w łóżku, na łóżku. Iść, pójść spać. Kłaść, położyć kogoś spać. Komuś chce się spać …   Słownik języka polskiego

• świat — m IV, D. a, C. u, Ms. świecie; lm M. y 1. «kula ziemska, Ziemia jako miejsce bytowania człowieka wraz ze wszystkim, co na niej istnieje; warunki tego bytowania, życie na Ziemi z wszelkimi jego przejawami» Życie na świecie. Podróżować, wędrować po …   Słownik języka polskiego